●
6:32 AM

● اهه این آهنگ منه که

7:44 AM

●
4:16 AM

● تنها صحنه که از کل سفر یادم نمیره تصویر خالیه ground zero بود


7:45 AM

● من ازخودم بسیار شرمندم بابت دوخط شکی که به توانایی دست کم گرفته شدم کردم
اعتماد به نفسم در حال پرواز در آسمان ها ست
یه جورایی دنیا همه جوره ممکن شده
12:27 AM

● شاید اگه بنویسم یه چیزی یه وقتی بهتر شه نه؟
8:07 AM

●
1:09 AM

●
5:52 AM

● حرف زدنِ زیاد هیچ خوب نیست 
1:40 AM

●
8:24 AM

● چند تا حکم صادر میکنیم و میریم چون حوصله پردازش مردازش نداریم
اولیش آنکه
اونی که حرف نمیزنه ، یا اون پایین ...قبل اون تارهای کذایی که صدا تولید می کنن هیچی نیست یا یه عالمه چیزه!
فرق اولی با دومی هم معلومه یا بگم؟
اولی راست راست راه میره ، دومی خفه میشه میمیره!

دومیش هم آنکه 
اونی که از زیر و بم خبرهای سیاسی ، فرهنگی ، علمی اجتماعی خبر داره و هی تحلیل صادر میکنه 
اونیه که هیچ خبر زندگانی شخصی نداره و تو برهوت زندگی می کنه
6:13 AM

● خوبیه وبلاگ های مخفی فراموش شده اینه که یک دفعه که پیدا میشه کلی احساس غرور به ادم دست میده
6:10 AM

● آدم بی ملاحظه ای شدم قبلا فکر می کردم این همه آدم ها از تو تاثیرهای عمیق گرفتند این هم سهم من با کلی آخ جونِ همراه
4:40 AM

● دلم یه بیابون میخواد
که بتونم با صدای بلند هی به خودم بخندم
هی به خودم بخندم
اینقدر که دل درد بگیرم
اینقدر که صدای خنده دیوونه وارم و بازگشتش گوش خودمو پر کنه
اینقدر که رو زمین غلت بخورم
اشک صورتمو خیس کنه
بعد که اروم شدم
ریز ریز و بی صدا
بعد هق هق
بعد هوار کشان
گریه کنم
اینقدر طولانی
که وقتی تموم شد
حسم مثل کوفتگی بعد از تمرین یه قهرمان شنا باشه
سرخوش و خالی خالی خالی
*
عجب
اینو من نوشتم یه وقتی
12:23 PM